Wat kun je doen na je pensioen?
Gezamenlijke passie
Ik las hier en daar een artikel en daaruit bleef mij één ding bij: je moest met je partner een gezamenlijke passie ontwikkelen, zodat je nog vele jaren samen een leuk leven zou hebben. Ik heb toen een sportfiets aangeschaft en dat leek een aantal jaren een goede keuze: mijn partner en ik hebben enkele zomers een paar weken door Europa gefietst. Maar ja, om daar nu m'n nieuwe leven mee te vullen? En passie...?
Daarbij kwam dat mijn partner het veel leuker vond om met vrienden op de racefiets kilometers te maken in plaats van steeds geduldig te wachten tot ik weer aan kwam sukkelen op mijn sportfiets. En toen we ook nog eens uit elkaar gingen, doofde die gezamenlijke passie als een nachtkaars uit.
Commissariaat of bestuursfunctie
Veel gesprekken met tevreden of angstige vrienden leverden op, dat eigenlijk maar weinig mensen wisten hoe ze hun leven zin zouden geven na hun pensioen. Je kan een commissariaat of bestuursfunctie gaan vervullen en dan moet je daar al mee bezig zijn als je nog werkt, want anders is het te laat. Eenmaal met pensioen geven de mensen die je vroeger met één belletje kon bereiken, niet meer thuis. Of, zoals een vriend die hoge functies heeft bekleed in het culturele- en zakenleven zei: 'ik wilde na mijn pensioen, toen ik eindelijk tijd had, eens rustig gaan uitzoeken wat ik nog zou kunnen betekenen, maar alle ingangen die ik tijdens mijn werkende leven had, waren afgesloten.'
Hoe geef je je leven dan vorm?
Sommigen blijven gewoon doorwerken, anderen vragen hun bedrijf of organisatie om aangepast werk. Veel mensen zijn blij dat ze nu rustig de boeken kunnen gaan lezen die ze altijd al wilden lezen, de studie doen die ze altijd al wilden volgen, of heerlijk in hun tuin kunnen werken. In Japan is er het eiland Okinawa waar de mensen het oudst worden en het gelukkigst zijn, doordat ze goede genen hebben, maar vooral omdat ze gezond leven: hun eten bevat veel voedingsstoffen, maar weinig calorieën en dat is ideaal. Ook zorgen de Okinawanen ervoor dat mensen met gemeenschappelijke interesses bij elkaar worden gebracht zodat ze ook een emotionele band aan kunnen gaan. Eenzaamheid is net zo slecht als roken wordt er gezegd.
Maar misschien dient je levensvervulling zich vanzelf aan: je krijgt kleinkinderen van wie je oppasgrootouder wordt. Of je moet en/of wil mantelzorger worden.
Je hebt mensen die vrijwilligerswerk gaan doen, boeken schrijven. Allemaal zinvol en vervullend. Ook zorgen dat je blijft bewegen is iets dat ik veel zie: wandelclubs, stappen tellen, ….
Laat je inspireren door de verhalen van anderen
Dus voor de mensen die hun vervulling hebben gevonden is dit blog niet, maar voor de anderen die nog ideeën nodig schrijf ik over inspirerende verhalen van mensen die bijzondere dingen zijn gaan doen na hun pensioen. Voor zij die bang zijn om in een zwart gat te vallen, of die geïnspireerd willen worden door anderen die zingeving vonden.
Pieter was arts maar werd rocker
Ik ging vrijwilligerswerk doen overal ter wereld.
Mirjam ging Nederlandse les geven aan vluchtelingen.
Fleur ging op zoek naar Bernard Buurman.
Giorgio ging na zijn pensionering als generaal in Sicilië in zijn tuin wonen en werken.
Berend ging de Camino lopen en wijn verkopen.
Jan werd meubelmaker en bouwde zijn eigen huis.
Roland begon een tweede leg en staat nu op het schoolplein.
Marie was arts en verduurzaamt nu haar huis.
Bram woont en werkt de helft van het jaar in Senegal en doet daar schoolprojecten.
David Smythe staat op de bres voor de aarde.
John Paul uit Oeganda was orthopedisch technicus en is nu timmerman.
Angela verzorgt mensen na hun overlijden.
Ada ging voluit voor marmer.
Masuda uit Japan werd Oyaki bakker.
Jet werd klusvrouw en wereldzeilster.
Margaretha begon een dierenopvang In Griekenland.
Mary-Jo spreekt op bruiloften en begrafenissen en coacht mensen in hun persoonlijke groei
.jpeg)
Reacties
Een reactie posten