Ada ging voluit voor marmer

Ada de Groot wilde als kind naar de toneelschool, maar moest van haar moeder een 'echt' vak leren en werd creatief therapeute. Ze zegt erover: 'Ik werkte als docent en in de psychiatrie, maar het werken in de psychiatrie paste het meest bij mij. Daar kon ik zien hoe kunst een belangrijke uiting kon zijn voor de psychiatrische patiënten. Door te tekenen bijvoorbeeld, konden mensen hun gevoelens uiten en dat deden ze vaak prachtig.'

Zo'n tien jaar voordat Ada met pensioen zou gaan begon het bij haar te kriebelen en wilde ze zelf op een serieuze manier kunst gaan maken. Ze is toen lessen gaan nemen op de Vrije Academie.
Na haar pensioen heeft ze haar creatieve reis voortgezet, waarbij ze zowel binnen als buiten Nederland beeldhouw-lessen heeft gevolgd. Hoewel ze haar opleiding begon met begeleiding, heeft Ada daarna zichzelf autodidactisch ontwikkeld tot een begaafd beeldhouwer.

Haar fascinatie voor het bewerken van steen begon met het eenvoudige materiaal zeepsteen. Met toewijding en precisie begon Ada dit ruwe materiaal te bewerken met raspen en zo ontsond er vorm. Het proces van transformatie, waarbij een blok steen verandert in een gestileerd kunstwerk, raakte haar diep en zette haar op het pad van de beeldhouwkunst.

Een keerpunt in Ada's artistieke ontwikkeling kwam toen ze ruim twintig jaar geleden voor het eerst naar Pietrasanta, een kunstenaarsstadje in Toscane reisde. Ada: 'In de studio van de Antognazzi-familie vond ik zo'n inspirerende omgeving, waar ik heerlijk, omringd door Italiaanse ambachtslieden en met uitzicht op de majestueuze Apennijnen kon werken. Rondom Pietrasanta bevinden zich de marmergroeven en ik leerde daar met marmer werken. Ik ga er elk jaar, soms wel voor drie maanden naar terug en geniet van het werken daar maar ook van mijn dagelijkse koffie op de piazza.' In deze sfeer van traditioneel vakmanschap en natuurlijke schoonheid, leerde Ada de klassieke kneepjes van het vak beeldhouwen. Marmer, met zijn tijdloze elegantie en uitdagingen, werd haar favoriete materiaal.

Ada's beeldhouwwerken kenmerken zich door een abstracte esthetiek met een subtiele knipoog naar het figuratieve en een vleugje humor. Ze omarmt verschillende benaderingen in haar werk, soms vertrekkend vanuit kleimodellen en andere keren de steen zelf laten spreken. Voor haar is het creatieproces elke keer opnieuw een avontuur.

In Den Dolder heeft Ada haar atelier, waar ze haar passie voor beeldhouwen deelt door les te geven aan anderen. Ze was ook een gewaardeerd lid van de OpenAtelier Route, een jaarlijks kunstevenement in Zeist, waar ze haar kunst met het publiek deelde. Daarnaast heeft Ada deelgenomen aan diverse tentoonstellingen, zowel in Nederland als in het buitenland.

Duidelijk is dat Ada niet achter de geraniums zit. Veel ouderen, is mijn ervaring, dromen ervan om als ze ouder worden met een aantal bij elkaar te gaan wonen; het is gezellig en je kan ook voor elkaar zorgen waar nodig. Voor de meesten blijft het bij dromen, maar niet bij Ada: 'Ik wilde niet alleen blijven, maar ben in een woongroep met 32 andere actieve senioren gaan wonen. We hebben een pand laten bouwen en wonen er nu vier jaar. Het is zo'n mooie oplossing om oud te worden met anderen, dat niemand er weg wil. Het is geruststellend dat we elkaar hulp kunnen geven waar nodig en gezellig oud kunnen worden samen. Iedereen die hier komt kijken is sprakeloos en jaloers als ze al die actieve senioren zien die ook nog eens leuk zijn met elkaar.'

Fantastisch toch dat je na je pensioen nog zo'n artistieke reis kan maken die je brengt naar Italië naar het centrum van de marmergroeves, en waar je traditie en innovatie samen kan brengen in je beeldhouwwerken. Ada doet dat met liefde en toewijding met zorgvuldige aandacht voor detail. En dan woont ze ook nog eens in een gemeenschap met leuke, actieve ouderen. Wie wil dat nou niet?

www.adadegroot.nl