Van grafisch vormgever naar meubelmaker

Je kunt als kind totaal geen interesse hebben in het vak van je vader, maar dan na je pensioen beseffen dat je precies hetzelfde wilt gaan doen. Dat overkwam Jan, die na een succesvolle carrière als grafisch vormgever het pad van meubelmaker koos, precies wat zijn vader deed. De laatste heeft dat helaas niet meer mee mogen maken, maar hij zal vast trots zijn geweest op zijn zoon. Dezelfde zoon herinnert zich nog een halve eeuw later dat zijn vader, met het weinige gereedschap dat hij had, het perfecte zwaluwstaartje kon zagen. Zelf heeft hij een prachtige, ruime werkplaats met de modernste machines en streeft ook hij naar perfectie. Jan zegt zelf: 'Ik wil dingen maken en wel zo mooi mogelijk'. Best moeilijk als je je vader als voorbeeld hebt en je zelf ook een behoorlijke perfectionist bent. Bij mij waren de 'Oh's en Ah's' niet van de lucht toen ik door zijn zelfgebouwde huis in Friesland liep. Ik zag de ene prachtige kastenwand na de andere kunstige keuken, maar volgens Jan kan het altijd beter…

Meubelmakersvakschool

Sommige mensen willen eerst genieten van de vrije tijd na hun pensioen, anderen gaan tijdens hun werkende leven alvast nadenken wat ze willen doen als ze weer de tijd hebben. Jan is iemand van het laatste type.

Toen hij in de zestiger jaren samen met een vriend een bureau voor grafische vormgeving begon was het nog pionieren. Er waren nog maar een klein aantal ontwerpbureaus en bij opdrachten zat je altijd bij het hoogste echelon aan tafel. Maar door de jaren heen veranderde het vak en kregen ze te maken met communicatie afdelingen, wat het werken moeizamer en frustrerender maakte.

Toen Jan tegen zijn pensioen aanzat en hij zijn werk bij het bureau niet meer bevredigend vond, is hij langzaam gaan nadenken wat hij zou willen doen.

Terwijl hij toen nog geen spijker in een muur sloeg, stond al snel zijn plan vast: hij ging, naast het werk, in de avonduren de meubelmakersvakschool doen. Hij zegt er over: 'Ik was de oudste van de klas, zelfs ouder dan de leraren, maar ik heb er veel geleerd '. Na twee jaar vond hij dat hij op school genoeg had opgestoken. Hij wilde in de praktijk de fijne kneepjes van het vak leren en is toen bij een bevriende timmerman in de leer gegaan.

Woonboot in Amsterdam

Na kasten en wijnrekken te hebben gemaakt bij vrienden, is hij met zijn eerste grote project begonnen: het bouwen van een woonboot.

Het casco liet hij door een bedrijf maken waarna hij alles daarbinnen langzaam maar zeker inbouwde: muren, deuren, keuken, badkamer en meubels, enz. Jan: 'Dit project heeft me het meeste plezier gegeven. Ik ging er toen heel open in: we zien wel hoe ver we komen.' Uiteindelijk was de boot in drie jaar klaar en heeft hij er samen met zijn partner Marise tien jaar gewoond. Totdat geluidsoverlast van een nieuw café op steenworp afstand van de boot hen naar een nieuw avontuur deed verlangen. Ze vonden een grote oude boerenschuur in Friesland en die toverden ze om tot huis.

Huis in Friesland

Dat klinkt groot, maar het is groots. De enorme schuur die er eerst uitzag als een onaantrekkelijk bouwwerk met dak en muren van golfplaten, is nu een prachtig en gezellig huis geworden. De buitenmuren zijn betimmerd met hout, de makelaar op het dak is kunstig uitgezaagd en de schuine binnenmuur met daaraan synchroon lopende keuken zorgt voor speelsheid, de grote ramen voor een prachtig uitzicht over het Friese land en de boekenkast waaruit traptreden steken, biedt mooi design.

Eén deel van de schuur is geheel van glas en daar zit je in een prachtige langwerpige serre met zicht op de Nederlandse wolkenluchten. De kamers op de eerste verdieping zijn als een soort houten blokken in de ruimte geplaatst, waardoor je er aan alle kanten omheen kunt lopen, met zicht op de weilanden en op de oude houten balken van de oorspronkelijke schuur.

Jan moet met heel veel geduld en precisie te werk zijn gegaan: ik was bijvoorbeeld erg onder de indruk van een kastenwand met in- en uitspringende kastdeurtjes en -laden. Dat moet echt een pokkenwerk geweest zijn waar Jan rustig enkele maanden voor uittrok. Verstopt onder een bed vind je vrolijk geschilderde laden, de eettafel heeft aan de zijkant een paar ingebouwde planken voor de onherroepelijke rommeltjes als kranten, pennen en papier.

Inspirerend en vrolijk makend

Ik was er op een regenachtige en grauwe zomerdag en terwijl ik dan meestal depri word, werd ik in het huis en wandelend door de tuin van Jan en Marise heel vrolijk en opgewekt. Het licht, de weidsheid, de bloemen en planten in de tuin en het met zoveel zorg en liefde gebouwde huis met alle kunst en gezelligheid gaven mij rust en inspiratie.

Jan heeft samen met Marise, die als partner net zo enthousiast is en die er niet tegenop ziet om alles wat Jan creëert te schilderen, die de tuin tot een paradijs maakt, kunstenaar is en het hele huis en de tuin met haar grappige en mooie beelden én designvondsten aankleedt, een fantastische plek gemaakt waar ze met recht trots op kunnen zijn. And the work goes on...ze zijn nu bezig met een schuur en kas...