Giorgio en zijn tuin

Toen Giorgio gepensioneerd werd als generaal in het Italiaanse leger, wist hij één ding zeker: hij wilde tussen de planten, bloemen, bomen en struiken wonen. Hij had zich altijd al erg in de natuur verdiept, en beklom in zijn vrije tijd bergen in Europa, zoals de Mont Blanc en buiten Europa de vulkaan de Cotopaxi in Ecuador en de Huanya Potosi in Bolivia en met één van zijn zoons heeft hij in Iran de Elbrus bedwongen.

Verhuizen naar Sicilië

Toch was het wel een grote stap om definitief naar Sicilië te verhuizen om in zijn eentje in zijn tuin te gaan wonen. Hij heeft daar een eenvoudig houten huis met eetkeuken, badkamer en een slaapkamer voor hemzelf en aan de achter- en zijkant bouwde hij er nog twee kamertjes bij om logées te huisvesten. De kamer aan de achterkant, met buitendouche en eigen terras, heeft een prachtig uitzicht op de Etna en daar bleef ik als vrijwilliger om drie weken in Giorgio's tuin te werken.

Want die heeft Giorgio wel nodig, vrijwilligers. Zijn prachtige natuurlijke, duurzame tuin heeft veel onderhoud nodig want hij is gigantisch en staat vol planten, bloemen, struiken en allerlei fruitbomen zoals citroen- sinaasappel- kumquat-, loquat-, pruimen-, perzikenbomen etc. Toen ik er was in een meimaand, kon ik zo de kumquats van de boom plukken, en we maakten jam van loquats, die je in het Nederlands Japanse mispel noemt. Heerlijk! De tuin stond vol in bloei met overal tussendoor de vrolijke bloemen van de Oostindische kers, die we in de sla deden. Ik moest onkruid trekken en braamstruiken rooien en elke keer als ik dacht: 'nu heb ik alle braamstruiken weggehaald', vond Giorgio er nog wel een paar.

De bergen blijven trekken

Elke week maakten we een wandeling naar de Etna; ik heb heel goede herinneringen aan de prachtige wandelingen waarbij we altijd eindigden in een heerlijk lokaal restaurant. Twee van de drie honden gingen mee, de oudste bleef thuis. Giorgio ontfermt zich graag over straathonden en die heb je veel in Sicilië. Helaas te veel om allemaal op te vangen. Zelf heeft hij de honden goed in de hand, maar mij namen ze in het ootje: zodra ik het hek opendeed, sprongen te tegen me aan en ontvluchtten, om uren later weer terug te komen. Niet zo fijn!

Vuilnisspotter

Behalve in zijn tuin werken, houdt Giorgio ook actief het dumpen van vuil in de gaten en publiceert hierover op: 'Trasparenza sui rifiuti a Fiumefreddo di Sicilia'. Hij fotografeert vervuiling en spot de plekken waar het vuilnis illegaal wordt gedumpt en rapporteert dat vervolgens. Ik heb zelf kunnen zien op hoeveel plekken op Sicilië dat gebeurt. Heel triest. De straathonden, -katten en de ratten hebben dan een feestmaal. Hopelijk werpt zijn volharding om deze misstanden aan te kaarten, vruchten af!