Angela verzorgt mensen na hun overlijden

Toen Angela met pensioen ging, had ze zich heel erg verheugd op lekker thuis zijn en genieten van huis, tuin en kleinkinderen. Ze had altijd hard gewerkt als schoonheidsspecialiste en een eigen bedrijf gehad. Toen haar man met pensioen ging, is ze ook gestopt. In het begin dronken ze elke dag samen koffie, gingen fietsen en wandelen en op de kleinkinderen passen. Maar na verloop van tijd kreeg ze steeds meer moeite met de constante aanwezigheid van haar man. Angela:”Ik hou van hem hoor, maar ik vind het lastig om hem de hele dag om me heen te hebben. Hij wil constant praten en ik merk dat ik juist behoefte heb aan ruimte om me heen, en ook meer vervulling in mijn leven”.

Toen een vriendin van haar ernstig ziek werd, is ze haar gaan steunen door mee te gaan naar het ziekenhuis en eten te voor haar te maken. Uiteindelijk kwam haar vriendin in een hospice terecht waar ze nog een paar weken gelegen heeft. Angela kwam er dagelijks op bezoek en raakte onder de indruk van hoe fijn het was voor haar vriendin om daar te zijn. De mensen waren zo lief en betrokken en deden zo hun best om het voor degene die in de laatste fase van hun leven zijn zo aangenaam mogelijk te maken. Ze raakte aan de praat met de vrijwilligers daar en vertelde ook dat ze zoveel bewondering had voor hun. Die vertelden haar op hun beurt dat ze behoefte hadden aan meer mensen en vroegen Angela of het niet iets voor haar zou zijn om er als vrijwilliger te gaan werken.

Angela: “Ik had altijd al bewondering gehad voor mensen die vrijwilligerswerk deden, en nu was het mijn kans om iets terug te geven aan de gemeenschap”.

In het hospice werkt Angela in een warm en ondersteunend team. Ze vindt het prettig om te kunnen bijdragen aan het comfort en de zorg voor de bewoners die aan het einde van hun leven zijn. Een van de taken die ze het liefst doet, is ervoor te zorgen dat de overledenen er vredig en mooi bij komen te liggen.

Voor Angela is dit werk veel meer dan alleen een manier om het huis uit te kunnen. Het geeft haar een gevoel van voldoening en een doel in haar leven na haar pensionering. Ze voelt zich gewaardeerd in het hospice en weet dat haar werk een verschil maakt voor de families en geliefden van de overledenen.

Een van de dingen die ze heel fijn vindt om te doen, is de zorg en aandacht die ze kan besteden aan de laatste momenten van de bewoners. Dus te zorgen dat mensen er mooi bij liggen nadat ze zijn overleden. Voordat ze begint met de verzorging, overlegt ze altijd met de families en naaste vrienden over de wensen van de overledene. Wil de persoon opgemaakt worden? Welke kleur nagellak? En welke kleding moest de overledene dragen?

Angela zegt daarover: “ Met deze kleine details kan je het verschil voor de nabestaanden maken, en ik vind het een eer om dit te doen”.

Ik vind Angela's verhaal heel mooi. Haar frustratie over het thuis zijn en geïrriteerd raken door steeds samen te zijn met haar man heeft ze omgezet in iets goeds en zinvols. Ze merkt ook dat het voor haar man fijn is om alleen thuis te zijn. Hij komt tot veel meer: is gaan klussen en helpt een oude buurvrouw met hand- en spandiensten. Voor haar is vrijwilligerswerk in het hospice niet alleen een manier om actief te blijven, maar ook een manier om betekenis te geven aan haar dagen. Het geeft haar de ruimte om te ademen terwijl ze tegelijkertijd haar liefde voor anderen kan tonen. En het versterkt haar relatie met haar man. Ze hebben nu allebei een fijne manier gevonden om samen te leven na beider pensionering.