Erik liep zijn eerste marathon op zijn 68e: het verhaal van een doorzetter

 

Erik: "Mijn vrouw keek me aan alsof ik gek was toen ik vertelde dat ik een marathon wilde gaan lopen."

Op een frisse zondagochtend in februari 2023 stond hij aan de start van zijn eerste marathon. Net 68 geworden en met een grote glimlach dacht hij: “Nu of nooit!” In het natuurgebied van de Hoge Veluwe, omringd door bossen en velden, was hij klaar om een oude droom waar te maken.

Pensioen: Tijd Voor Nieuwe Uitdagingen

Het begon allemaal toen hij in 2021 met pensioen ging. Na een druk werkend leven viel hij een beetje in een gat. Een beetje fietsen en wandelen was leuk, maar al snel kreeg hij de drang om iets écht uitdagends te ondernemen. Omdat hij altijd al met zijn vrouw fietsvakanties had gemaakt, pakte hij in juni weer zijn fiets, en fietste, nu in zijn eentje, van Utrecht naar de Italiaanse Alpen en weer terug. Een avontuur van meer dan 3.000 kilometer, waarvan hij terugkwam in een goed humeur en heel fit. En het smaakte naar meer!

Toen de winter eenmaal begon, had hij niet meer zo'n zin om dagelijks te fietsen. Hij wilde zijn conditie behouden en besloot daarom: waarom niet gewoon beginnen met hardlopen? Dat had hij als student ook een tijd gedaan, maar dat was daarna in het slop geraakt. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Kennismaking met een Marathonplan

In het voorjaar van 2022 vroeg een vriend of hij mee wilde doen aan een halve marathon in Nijmegen. Hij zei “ja” en begon serieus te trainen. Het ging verrassend goed, en langzaamaan begon hij te dromen van het lopen van een hele marathon. Rond die tijd hoorde hij over een speciaal 100-dagen schema, gericht op hartslagtraining. Geen slopende lange duurlopen, maar kortere trainingen, die effectief genoeg zouden zijn. Zijn huisarts vond het plan geweldig, maar zijn vrouw had zo haar bedenkingen. Na veel morren kreeg hij groen licht, mits hij goed naar zijn lichaam zou luisteren.

De Voorbereiding

In november startte hij vol goede moed met het trainingsschema. Drie keer per week liep hij volgens het programma, waarbij hij zijn hartslag nauwkeurig in de gaten hield. De lange duurlopen kon hij overslaan, en dat maakte het haalbaar. Eén dag per week ruilde hij zelfs in voor een crosstraining met vrienden. Het schema was niet altijd makkelijk, zeker toen zijn oude achillespees begon te klagen, maar met rust en geduld hield hij het vol.

De Grote Dag

Eindelijk brak de grote dag aan. Op zondag 12 februari stond hij vroeg aan de start, in de frisse buitenlucht van de Veluwe. Spannend en onwerkelijk – zou hij dit echt gaan doen? Zijn hartslag zat al wat hoog van de zenuwen, maar na een paar kilometer kwam hij in zijn ritme. De rust, de natuur, het voelde bijna magisch. Hij liep het grootste deel van de tijd alleen, als een van de oudere deelnemers, maar dat vond hij juist fijn. Geen haast, gewoon genieten.

De eerste 20 kilometer gingen verrassend goed. Rond kilometer 28 voelde hij zijn benen zwaarder worden, maar hij bleef doorzetten. Af en toe nam hij een korte pauze om water te drinken en een banaan te eten, en dat gaf hem de kracht om door te gaan. Hij wist dat hij de eindstreep ging halen, en dat idee gaf hem een enorme energieboost.

De Finish

Die laatste kilometers waren zwaar, maar de aanmoedigingen van het publiek deden hem goed. Zijn zoon stond bij de laatste paar honderd meter klaar en rende het laatste stukje met hem mee. Na 5 uur en 32 minuten kwam hij over de streep, compleet uitgeput, maar dolgelukkig. Een droom die hij al jaren had gekoesterd, was eindelijk werkelijkheid geworden.

En Nu?

De dagen na de marathon waren zijn benen wat stijf, maar dat nam hij er graag bij. Dit voorjaar wil hij weer gaan fietsen en af en toe een stukje gaan hardlopen – gewoon, zonder druk of schema, puur om fit te blijven en te genieten.

De marathon op zijn 68e was een ervaring die hij nooit zal vergeten. Hij heeft zichzelf opnieuw ontdekt, en hij kijkt ernaar uit om nog lang te genieten – van zijn pensioen, zijn nieuwe hobby’s en wellicht gaat hij ooit de marathon van New York lopen.